ارتباط با قرآن کریم پیامدها و آثار بسیاری بر باطن و ظاهر زندگی انسان‌ها دارد، برای مثال برکت، آرامش، همسر مناسب، فرزندان صالح و…از پیامدهای قرآن می باشد.

به گزارش آرشیو نیوز:

انس با قرآن یعنی همدم شدن با قرآن، اظهار علاقه و اشتیاق آمیخته با عشق و معرفت نسبت به قرآن، قطعاً انس با قرآن مایه آرامش و امید است

امام علی‌ (ع) می‌فرماید: «وَاعْلَمُوا أَنَّهُ لَیْسَ عَلَى أَحَد بَعْدَ الْقُرْآنِ مِنْ فَاقَة، وَلاَ لاحَد قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنىً; فَاسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوَائِکُمْ، وَاسْتَعِینُوا بِهِ عَلَى لاَْوَائِکُمْ، فَإنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ أَکْبَرِ الدَّاءِ، وَهُوَ الْکُفْرُ وَالنِّفَاقُ؛ 

از این کتاب‌ بزرگ‌ آسمانی برای بیماری‌ های خود شفا بخواهید و برای حل مشکلاتتان از آن یاری بطلبید؛ چرا که در این کتاب درمان بزرگ‌ ترین دردهاست‌

انس با قرآن آثار بسیار زیادی دارد که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
الف) ایجاد زمینه تفکر و اندیشه در کارها نتیجه : چنین انسانی هرگز خودسرانه و عجولانه تصمیم نمی‌گیرد و دچار شکست نمی‌شود.
ب) آینده‌نگری و مآل‌بینی نتیجه : با امید به آینده به دنبال اهداف خود حرکت می‌کند و موفقیت هماره با اوست.
ج) انس با قرآن موجب خودسازی، از بین رفتن خودبینی، حب دنیا و کلیه صفات منفی و زشت و نامیمون می‌شود زیرا قرآن این گونه صفات ناپسند را محکوم می‌کند.
د) انس با قرآن نگرشی نو بر عالم خلقت از کران تا کران را ایجاد کرده و او را به حقایق رهنمون می‌سازد تا راز خلقت پدیده‌ها را کشف کند.چنین انسانی چشم بصیرت یافته و خود را می‌شناسد.

پیامبر اسلام (ص) از مردم زمان خود به خداوند شکایت می‌برد و می‌فرماید: «یارب ان قومی اتخذوا هذالقرآن مهجوراً» خداوندا امت من قرآن را مهجور قرار داده‌اند. چون ارتباط آنها با قرآن کمرنگ شده و از آن فاصله گرفته‌اند.

امروز نباید بگذاریم قرآن هم‌چنان مهجور بماند زیرا عصر ما عصر بازگشت به قرآن و توسل به نقل اکبر و اصغر است تا مگر از این راه توشه‌ای به دیار ابدیت ببندیم لکن مردم مسلمان ایران به خصوص جوانان که فصل نشاط عمر خود را می‌گذرانند می‌بایست با قرآن انس بیشتری داشته باشند تا برکات مادی و معنوی آن را با چشم سر وچشم دل ببینند

استاد آیت الله جوادی آملی در مورد آرامش بخشی قرآن می‌فرماید: سراسر قرآن، یاد خداست. بر این اساس، تلاوت و تعلیم و تعلم قرآن، مطالعه و تدریس و نگارش معارف قرآنی، استنباط احکام فقهی از آیات الاحکام و هر آنچه به قرآن بازگردد، ذکرالله است. البته این ذکر هم درجاتی دارد؛ کسی که قرآن کریم را تلاوت می‌کند، در حال ذکر لسانی است و آنکه معارف قرآنی را در دل می‌پروراند، به ذکر قلبی مشغول است. هر فرد به حسب درجه خاص خود و به اندازه‌ای که در خدمت قرآن است، از آن فیض می‌برد و به یاد حق بوده و به همان اندازه بیناست.

بنابراین باید بدانیم قرآن کریم تنها مونسی است که در شرایط عادی و نیز در بحران‌ها و سختی‌های زندگی می‌تواند بهترین آرامش بخش و امید آفرین باشد.

درباره نویسنده

سمیه جداری

See author's posts